Bergen, baaien, bochten en boten

21 februari
Na twee nachten op de strandcamping in Pohara te hebben gestaan, gingen we weer op pad. Het  plan om naar Totaranui de gaan, een plaatsje aan de noordoostkant van het Abel Tasman National Park, lieten we varen. We kozen ervoor om naar Marahau te gaan, wat juist aan de zuidwest kant ligt. Reden was dat deze plaats vrijwel op onze route richting Picton ligt. Het eerste deel daarnaartoe hadden we eergisteren gereden om hier te komen en dit bracht ons weer op het hoge uitkijkpunt met schitterend uitzicht over het Abel Tasman gebied en de Tasman Baai. En verderop namen we afslag in noordelijke richting naar Marahau. Veel bergen, dus bochten en langzaam rijden plus mooie uitzichtpunten. In Marahau aangekomen zagen we waarom deze plek populair is. Het ligt aan een baai, die bij eb droogvalt, en vanwaar continu watertaxis vertrekken. Na hier op een terras koffie te hebben gedronken pakten we onze Kiwi stoeltjes en liepen we een stuk langs het strand. Daar gingen we zitten en rustig kijken naar het deels drooggevallen gebied, met vogels en hier en daar een verdwaalde zwemmer of visser en in de verte de boten die af en aan gingen en bij de startplaats met een soort tractor het water in werden gebracht. Mooier kun je niet op het strand zitten en het was ook nog eens stralend mooi weer. Toen was het tijd om weer door te gaan, want we wilden richting Picton, waar de Ferry vertrekt. De weg langs de kust leek de handigste want waarschijnlijk niet hoog door de bergen. Dat bleek niet te kloppen, ook dit was een gezellige haarspelden weg, maar wel weer erg mooi. Het ging door een plaatsje dat heet Kaiteriteri, waar erg fraaie huizen liggen. Vanaf Motueka hadden we weer een grotere en snellere weg, de SH 60. Sneller dan verwacht waren we dan ook in Nelson, via Richmond. Dat deed ons besluiten om dan door te rijden naar Picton. Via het Richmond gebergte, waar een verlaten maar erg leuk restaurant lagwaar we een goede lunch gebruikten, kwamen we in Havelock aan. daar namen we de korte, maar bergachtige route naar Picton. Zeer fraai gebied, met heel weinig inwoners, en weer mooie uitzichten op de Mahau Sound en een zijtak van de Queen Charlotte Sound. Uit deze Sound vertrekken ook de veerdiensten naar Wellington, en daar ligt dus ook Picton. Het waaide flink in Picton. Na een camping gekozen te hebben, de reservering voor de veerboot te regelen en wat inkopen hebben we een restaurant opgezocht. Twee halve porties (een vis en een vega) waren daar genoeg om onze magen te vullen. Op tijd naar bed, want we zouden om zes uur opstaan. We hadden de vroege boot geboekt, van acht uur, en je moet er een uur van tevoren zijn.